بهار امسال میلیاردها زنجره، پس از ۱۷ سال زندگی در زیر زمین، به سواحل شرقی ایالات متحده هجوم خواهند آورد. با گرم شدن زمین و رسیدن دمای خاک به ۱۸ درجه سانتیگراد، صدها میلیارد از این حشرات درشت‌جثه تغذیه از ریشه‌های درختان را به‌طور موقت رها می‌کنند و برای جفت‌گیری به سطح زمین می‌آیند.

کارشناسان می‌گویند این حشرات که به آن‌ها «برود اکس» گفته می‌شود، در اواخر ماه جاری در ایالات جنوبی ازجمله جورجیا، برای نخستین‌بار نور روز را خواهند دید؛ اما در نهایت ایالت‌های مریلند، ویرجینیا و شهر واشینگتن و بیش از ۱۴ ایالت دیگر آمریکا که زیستگاه این حشرات است، شاهد هجوم آن‌ها به سطح خاک خواهند بود. 

مایک راپ، حشره‌شناس در دانشگاه مریلند، به واشینگتن‌پست گفت: «ما در مرکز پدیده‌ای قرار داریم که جز در شرق ایالات متحده، در هیچ نقطه دیگری از کره زمین رخ نمی‌دهد.»

او افزود: «نیمه دوم ماه مه بسیار جالب خواهد بود. تعداد این موجودات، خارق‌العاده خواهد بود: یک‌میلیون و ۵۰۰هزار حشره در هر چهارهزار متر مربع! غیرقابل تصور است.»

گِی ویلیامز از دانشکده کشاورزی دانشگاه مریلند نیز به این نشریه گفت: «آنچه مردم شاهد خواهند بود این است که حیوانات، این حشرات را خواهند خورد.»

او گفت: «خیلی شبیه رفتن به رستورانی است که در آن می‌توانید هرچه بخواهید، خرچنگ بخورید. در نخستین دوری که خرچنگ را روی میزتان می‌گذارند، همه آن را تا تکه آخر تمام می‌کنید. در دور چهارم... تنها شاخک‌های آن را می‌خورید و با ادامه سِروِ بیشتر خرچنگ، می‌بینید دیگر نمی‌توانید به آن دست بزنید، چون کاملا اشباع شده‌اید.»

راپ می‌گوید صدای جفتگیری این زنجره‌‌ها می‌تواند به ۱۰۰ دسی‌بل برسد، یعنی به‌اندازه صدای «اره برقی، ماشین چمن‌زنی  یا عبور یک جت از بالای سرتان» است.

«برود اکس» متشکل از سه نوع زنجره موسوم به «مَجیسیکادا سپتِندِسین»، «مَجیسیکادا کاسینی»، و «مَجیسیکادا سپتندکولا» است. آن‌ها با آمدن به سطح زمین، روی درختان مختلف سه ترانه متفاوت جفت‌گیری سر می‌دهند.

زنجره‌‌های بالغ پس از جفت‌گیری می‌میرند؛ زنجره‌های ماده تخم‌های خود را روی درخت‌ها می‌گذارند و درجا از میان می‌روند. زنجره‌های نوزاد پس از درآمدن از تخم، روی زمین می‌افتند و با کندن خاک، خود را به زیر زمین می‌رسانند و برای ۱۷ سال پس از آن، آنجا می‌مانند و به خوردن ریشه‌های درختان مشغول می‌شوند.

کریستین سایمون، استاد اکولوژی و بیولوژی تکاملی در دانشگاه کانتیکات، به واشینگتن‌پست گفت: «صدای نخستین نوع از زنجره‌ها شبیه به صدای فرود بشقاب‌پرنده در فیلم‌های فانتزی سال‌های ۱۹۵۰ است. صدای دومین نوع حشره، مثل پاشیدن آب روی روغن داغ است و سومین نوع، مثل سمورهای عصبانی صدا می‌دهند.»  

قدمت این زنجره‌‌ها به سه‌میلیون و ۹۰هزار سال پیش بازمی‌گردد که حدود ۵۰۰هزار سال پیش، به چند رده مختلف تقسیم شدند. ۱۲ رده از این حشرات هر ۱۷سال و سه رده آن هر ۱۳ سال یک‌بار جفتگیری می‌کنند. برخی از آن‌ها هم همه‌ساله روی زمین می‌آیند، اما تعدادشان کم است و به چشم نمی‌آید.   

آقای راپ به شبکه خبری «دبلیو تی‌اوپی» گفت: «برخی افراد آن‌ها را مزاحم می‌بینند، اما برای ما این فرصتی بسیار جالب برای دیدن بهترین وجهه از کار طبیعت است.»

او افزود: «مثل دیدن یک برنامه ویژه «نشنال جیوگرافیک» در حیاط پشتی خانه‌ خودتان است. من مردم را تشویق می‌کنم بیرون بروند و از این پدیده لذت ببرند.»